- μεγαουρητήρας
- οιατρ. διαμαρτία διαπλάσεως τού ενός ή και τών δύο ουρητήρων, που χαρακτηρίζεται από διεύρυνση τού οργάνου στο πλαίσιο και άλλων διαμαρτιών τού ουροποιητικού συστήματος ή λόγω νευρομυϊκής δυσκινησίας.
Dictionary of Greek. 2013.
μεγαουρητήρας
Look at other dictionaries:
μεγα- — και μεγά (ΑM μεγα και μεγά ) βλ. μεγαλο .Σύνθ. με α συνθετικό μεγα : μεγάθυμος, μεγάτιμος, μεγάφρων αρχ. μεγαβρεμέτης, μεγαδάκτυλος, μεγάδωρος, μεγαθαμβής, μεγαθαρσύς, μεγαίνητος, μεγακήτης, μεγακυδής, μεγαλκής, μεγάμυκος, μεγάνωρ, μεγασθενής,… … Dictionary of Greek
